Zbiór tych głosek obijał się w jej podświadomości. Brzmiało to obco, pusto, niemo. Przeczuwała, że nie jest to jej słowo. Jednak było to dla niej tak bliskie, tak osobiste. Przyjęła Amandę jako swoje miano. Nie miała jednak pojęcia, że imię to oznacza “Ta, która powinna być kochana”.